Klik even hieronder:
http://www.oldredskins314.nl/PDF/HansF5.pdf

Lieve familie en vrienden, Zaterdag, 21 december 2013.

Allereerst vanuit Korea een fijne kerst toegewenst. 

In het hoofdzakelijk Christelijke Korea wordt ook veel aandacht aan kerst besteed. In het hotel staat een kerstboom met versiering die $25.000 heeft gekost. Het motief van de versiering is verder in het gehele hotel te bewonderen. Dit jaar zijn dat ringen van ballen welke horizontaal als een ring zijn op gehangen.

Hoe verder gaat het hier? Eerlijk gezegd een kleine dip. Mijn indeling is verre van efficiënt. Een collega die op dezelfde dag op de 777 is begonnen is inmiddels klaar met zijn 5 vluchten terwijl ik morgen 22 december aan mijn tweede begin. De indeling voor januari is uitgesteld tot publicatie op de 26st wegens vele vracht charter vluchten. (TV's voor de Olympische spelen) in januari.
Waarschijnlijk betekent dit dat mijn opleiding nog verder wordt vertraagd. Verwachting is nu niet voor februari mijn laatste test te gaan doen. Er zitten steeds vele dagen tussen de vluchten en het is net alsof iedere vlucht weer de eerste is.
Getracht hier iemand wat over te vragen maar dat wordt niet beantwoord. Neemt niet weg dat ik nog immer met alle respect wordt behandeld.Echter had liever thuis willen zijn. Het rondhangen hier heeft als effect dat de verveling en frustratie sterker wordt ervaren. 

We hebben wel een leuke groep van 8 vliegers. "The Lizard Monkey's"  genoemd naar het cafe The Lizard om de hoek van het hotel. 
Ieder heeft een bijnaam gekregen. Mijn bijnaam……."Chicago"
Uitleg: Het vliegveld van Chicago heet O'hare, spreek dat iets anders uit en je hebt NoHair.
Zo is er white Peet, genoemd naar zwarte Piet uit NL tijdens de hele discriminatie discussie, Pitt (Brad heet hij) Horse omdat hij altijd een paarden masker op zet, Coconut omdat hij uit Fiji komt, George Bush gewoon omdat hij het is en 007, die nu nog 0061/2 wordt genoemd (no Liscense to fly). Hij wacht al 3 maanden op zijn brevet uit Amerika dat zoek is geraakt. Alberto is zijn naam en komt uit Rome. Hij is er het slechste aan toe van ons allemaal. Loopt al 3 weken niets te doen en te bellen.
Peter krijgt nog een bijnaam. 

We worden jaloers bekeken door de anderen. De groep is zeer hecht en we staan voor elkaar. Er is geen enkel individu die verzaakt. Helpen elkaar daar waar nodig is. Op kennis gebeid maar ook als het even "niet wil".
Vandaag heb ik zo een dag. Realiserend dat bij een efficiënte indeling ik nu thuis had kunnen zijn.

De eerste vlucht was natuurlijk wel speciaal. Na 14 maanden buiten de simulator om, een 747 te hebben gevlogen heb ik dat als een speciaal moment ervaren. De vlucht was naar Sydney. Heb daar 48 uur gestaan. Heerlijk weer (zomer daar) en er op uitgetrokken. Natuurlijk alleen!!  Koreanen blijven op hun kamer. 
Tijdens de nadering op Seoul hoorde ik de KLM machine naderen (vertraagd). Ik wist dat er een collega uit Bergen op vloog. We parkeerden praktisch naast elkaar en liepen elkaar tegen het lijf bij de gate. Toevallig dat de co piloot van mijn laatste vlucht bij KLM er uit kwam, net nadat ik mijn eerste vlucht bij Korean er op had zitten.
De procedures zijn hier in beton gegoten. Geen ruimte om als vlieger zelf er een draai aan te geven. 180 graden anders dan bij KLM. Enorm wennen en je zit er niet na 37 jaar KLu en KLM ervaring nog eens als een beginneling op je vingers getikt te worden. Beetje zwart/wit is dit gesteld maar er zit wel een kern van waarheid in. Zelfs zo dat je tegen de volgende route training vluchten gaat op zien. Voorgangers hadden me dit al gemeld. Ik dacht dat zal toch meevallen, echter het overkomt mij nu ook. Na de route training krijg je wel meer ruimte en daar hou ik me dan aan vast.

Morgen vertrek ik voor de tweede vlucht naar Londen. Kom hier de 25st retour. Vlieg dan midden in de nacht van de 30st naar HongKong en ben daar de 31st vroeg in de ochtend van terug. Zoals gezegd weet ik voor januari nog niets.
Hopelijk kan Marianne hier naar toe komen met oud en nieuw. In ieder geval laten zoveel mogelijk Lizard Monkey's" hun partners overkomen. Zoals het er nu voorstaat al 4.

Lieve mensen, doe vooral wat je moet doen!!

Vanuit Korea, Liefs , Hansieeeeee

Familie en vrienden,
Terwijl de zon zojuist aan de horizon is onder gegaan en de temperaturen buiten dalen tot onder het vriespunt, is het tijd om jullie te vertellen hoe het de afgelopen weken hier is gegaan.
Laat ik eens beginnen met het eten nu ik boerenkool met worst enorm mis. Kimchi is gefermenteerde groente wat koud wordt gegeten met rode gemalen peper. Erg pittig en je krijgt het bij ontbijt lunch en avond eten.
Na vele weken in dit land heb ik gemerkt dat je Koreaans eten waardeert. De boerenkool met wordt of gehakt bal of een kroket is het enige wat ik nog echt mis.
In mijn laatste mail ben ik opgehouden met het moment dat de grondschool was afgesloten. Inmiddels een week of 5 verder en vele ervaringen. De simulator beurten waren al een "soort" begonnen. De eerste drie waren in een nagebouwde triplex cockpit zonder visuele ondersteuning. Je moest voordat je naar binnen ging in de ruimte, je schoenen uit doen. Je kreeg slippers daarvoor terug. Deze FTD (flight training device) is door ons omgedoopt tot "slipsim".
In de laatste week van oktober kregen we dan de company oriëntatie cursus. Drie dagen werd ons uitgelegd wanneer het bedrijf was opgericht. Het streven en de verscheidene bedrijfsonderdelen. Het laatste onderdeel ven dag 1 was les in de Koreaanse taal. Een taal die uiteindelijk niet moeilijk te lezen valt. Bestaat uit klinkers en medeklinkers welke in een vaste structuur geschreven worden. Je kunt het lezen in 1 dag maar wat het betekent………..?
Tellen gaat inmiddels aardig en een biertje bestellen valt ook onder de mogelijkheden.
De Koreanen is een trots volk, ze laten graag alles zien wat ze kunnen. Ze komen uit voor hun fouten maar schamen zich daar dan weer enorm voor. Dag twee kregen we hun cabine training centrum te zien.Bij wat ik gewend was wel indrukwekkend. In de middag werden we naar Busan gevlogen voor een rondleiding door hun onderhoud hangaars. Ze repareren niet allen hun eigen vliegtuigen maar ook die van de Luchtmacht en Amerikaanse luchtmacht. Een hele aerospace afdeling waar satellieten worden gemaakt en eigen productie lijn voor helikopters.
Daarnaast fabriceren ze onderdelen voor de Boeing 737 en 787. Tegen eind van de middag vlogen we weer terug. Dag drie was een kijkje achter de operationeel schermen. En wat denk je, zoals alles hier doe je een examen aan het einde van de cursus.

Daarna begon het echte simulator werk, geen slippers meer. Nu heb ik pech dat de gezagvoerder uit de vorige groep er mee opgehouden was. Zij co-piloot werd aan ons toegevoegd en nu moest een sim beurt met 3 vliegers worden gedaan. Kortom er werden dubbel sim beurten ingedeeld van 8 uren!! Tijd..20.30 tot 04.30. Niet normaal. Dit begon op 1 november eindigde op 12 november met voor mij 1 dag vrij. Ik ben er nog steeds niet van hersteld mede ook dat ik op 13 november mijn observatie vlucht naar Auckland in Nieuw Zeeland had.
Het valt sowieso op dat het hollen of stilstaan is. Auckland was prachtig, Wat ik er van heb gezien (48 uren) is schitterend. In mijn line training ben ik er weer op ingedeeld wat geen straf is. (vliegtijd heen 10,30 en terug 11.30).
De vlucht zelf was niet iets nieuws. De Koreaanse procedures zijn intensief en vooral veel praten. Nieuw voor mij vanuit KLM, daar heerst een andere methode. In ieder geval kom je op beide manieren waar je wilt wezen.
De cockpit en cabine crew zijn verschillende werelden. Voor de vlucht kom je bij elkaar en brieft de captain de bijzonderheden zoals waar turbulentie is te verwachten. Hun systemen hiervoor zijn uitgebreid en beter dan wat ik gewend ben geweest. Gezamenlijk met een bus naar het vliegveld en dan is de scheiding tussen cockpit en cabine duidelijk. Er wordt niet samen opgetrokken, ieder komt op zijn eigen houtje naar de gate. Tijdens de vlucht wordt er niet een sociaal praatje gehouden etc. Bij aankomst in Auckland loopt de cockpit crew van boord en naar de bus, waar de cabine 20 minuten later verschijnt. In hotel gaat een ieder naar zij kamer en ik heb er 48 uur niemand meer gezien ook niet van de cockpit collega's. Dat is normaal hier.

Twee dagen ben ik vrij geweest na de vlucht. Afgelopen week is dan de grondschool geweest ter voorbereiding van de lijn training. 3 dagen en vandaag het laatste van 10 examens gedaan.
Een periode afgesloten. Komende week nog wat simulator ter voorbereiding op de lijn training en training om in mist omstandigheden te landen (automatische landingen)
30 november sluit ik dit af. Jammer genoeg hebben ze geld genoeg hier, want zoals ik in oktober heb gemerkt word je niet ingedeeld. Ik heb pas op 9 december mijn eerste vlucht (Honolulu). De grote gaten in de training moet je maar zelf opvullen door op je kamer commando's te roepen voordat je die vergeet na zoveel dagen. De commando's zijn geheel anders dan wat ik gewend was.
Niets aan te doen en wachten op 9 december. Marianne komt 25 november hier naar toe zodat ik haar als co-piloot kan gebruiken.

Nu dat was het weer……dat was het weer!!
Groet Hans

Beste vrienden,
Na ruim 4 weken is de tijd rijp om eens te vertellen hoe het me hier in Korea vergaat. De cursus is op 25 september begonnen. Een rustige start, echter schijn bedriegt. De zaterdag was er al een examen bij de Koreaanse verkeer en waterstaat. Koreaanse luchtvaart wet. Een stevige studeer kluif alwaar ik in Nederland al aan was begonnen.
Terwijl de temperaturen hier toen nog rond de 30 graden opliepen, viel het examen uiteindelijk mij mee.
Vanaf de maandag daarop begon echt de grondschool. Het doorspitten van twee "bijbels" van Korean airlines. In de tussentijd nog drie examens. Het grote examen stond gepland voor 22 oktober.

Er was weinig vrije tijd terwijl oktober de beste tijd is om dit land te bezoeken. Prachtig helder weer en temperaturen rond de 23 graden. Veel verder dan een rondje hardlopen kwam het niet. Marianne zou de 16e oktober hier naar toe komen. Vreemd genoeg waren er een aantal vrije dagen rondom het examen gepland. Haar komst kwam wel als een zegen. Niet dat ik mij hier verveel. er is een cafe vlak om de hoek waar alle expact piloten zich wel eens ophouden en elkaar van informatie voorzien. De stof die je moet toe eigenen is zo veel dat er (ook onder de Koreanen zelf) een levendig doorgeef systeem bestaat van de vragen die worden gesteld. Wat dat aan gaat is er weinig geheim. Het is wel zo als ze merken dat je er niet veel aandoet, je keihard wordt af geserveerd.

De eerste fase zit er dan nu op. Grondschool gehaald en begin aan het simulator traject dat gaat duren tot 12 november. De Koreanen geven volgende week een excursie van drie dagen waarbij ze laten zien hoe hun maatschappij in elkaar zit. Hierbij vliegen we ook een dag naar Busan waar hun onderhoud wordt uitgevoerd. We krijgen Koreaanse les en taal en cultuur. Lijkt vreemd maar het lezen van de tekens is niet moeilijk. Het uitspreken wel.
Na de simulator periode krijg je een introductie vlucht. Voor mij is die bepaald naar Auckland in New Zealand. Hierbij sluit je weer een fase af.

De derde fase begint rond 20 november met wat genoemd wordt Operational Experience. In 9 dagen krijg je grondschool en een aantal simulator beurten waarbij de focus ligt op lijn vliegen. Vanaf 1 december zal ik het dan zelf moeten gaan doen. 10 sectoren en als ik niets over hoef te doen ben ik rond 19 januari klaar. Ik ben dan precies 4 maanden bezig en mag ik twee weken naar huis.

Zover is het nog lang niet. Nu eerst studeren voor de simulator en nog wat examens.
Groet, Hans