Een jaar later zien we daar een Piper Cub op floats en wieltjes. Ik maak een praatje met de man die erbij staat. Vliegclub Acquitaine, twee van die watervliegtuigjes, vliegschool.
We gaan dat najaar met onze Commander op vakantie in Frankrijk en doen een week Biscarrosse, stadje aan de Atlantische Oceaan en een vliegveld aan een meer. Hier bouwde men ooit de enorme Latécoère vliegboten die vanaf het meer naar de Franse koloniën in Afrika en Zuid Amerika vlogen.
Maar. In acht uur plonzen leren ze Charlot hoe ze zich met zo'n gedrochtje, want het is natuurlijk geen boot en nauwelijks nog een vliegtuig, op veilige wijze kan voortbewegen. Big fun. Met het aanleveren van een dikke centimeter papier levert het zelfs een aantekening watervliegen op in haar brevet.
'sAvonds wordt de Cub gestald in een hangaar.
Na enige dagen begint het te waaien, kennen de mensen ons wat beter en krijgt ons vliegtuig ook zo'n schuilplaats.
Je moet daarvoor eerst door een hek taxien, schuift open met een remote.
Allemaal villa-tjes met een eigen hangaar. Zwembadje om af te koelen. Goed gevuld ijskastje en voila, wat een gelegenheid om je bed, ontbijt, poetsen aan je vliegtuig, een tripje vliegen langs het strand en BBQ binnen 50 meter van elkaar te krijgen. Niet meer in de file staan naar een duf Lelystad of Teuge, maar wonen op een Airpark. Overgewaaid uit Amerika, er zijn er daar meer. Het idee liet een stevig zaadje achter in ons denken aan de toekomst.
Op de Aeromesse in Friedrichshafen vonden we allerlei mogelijkheden. Omdat je bij het opzetten van zo'n project wel wat grond nodig hebt is zoeken in West Europa moeilijk. Als je al door de luchtvaart frustrerende politieke brij heen komt wordt het toch duur. Zuidwest Frankrijk noemde ik al. Maar in Oost Europa, daar heb je wat meer succes. Finland, het oosten van Duitsland, Hongarije, Roemenië, daar zijn wel projecten te vinden. Probleem is dat we ons niet zo aangetrokken voelen tot de culturen die de Sovjets hebben achtergelaten. Ronduit deprimerend leerden we tijdens een aantal reizen door die landen. En Finland is ons echt te koud.
Dan leren we Zuid Afrika wat beter kennen. Een sprongetje van maar tien uur met onze KLM. We volgen ook daar een cursus. Bushvliegen bij SkyAfrica op Brakpan bij Johannesburg, een introductie in een heel nieuwe wereld. Enthousiaste mensen leerden ons hoe we ons in de wildernis moeten gedragen met vliegtuigen als PA28 en 32. Short field take offs and landings, omgaan met beesten op de baan, lectures on survival, technical help yourself en nog veel meer. Dat eerste jaar werden we al na een week samen op pad gestuurd en we waren meteen verkocht. Battlefields, waar ooit een Engelse transportcolone van 1200 man door Zulu's compleet in de pan gehakt werd, een indrukwekkend monument. Newcastle om te tanken. Jackalberry in het Lowveld. Mariepskop, hoog boven de Blyde River Canyon. Wat een prachtig land.
Vliegen is in Zuid Afrika een must voor het ontwikkelen van toerisme en bevoorraden van lodges, primitieve hotels in de wildernis. Het wordt aan alle kanten ondersteund. Lage brandstofprijzen, vaak geen landingsgeld. Op Brakpan kun je de hele dag gratis touch and goes maken. Met die ervaring durf je ook naar stripjes in de wildernis, er zijn er honderden. Landschappen zijn fantastisch en we landen naast lodges waar het prima toeven is. Vliegvakantie met safari drives. Ronduit geweldig.
Een jaar later huren we in Brakpan een PA28 en doen Botswana, Namibië linksom terug naar Zuid Afrika in twee weken.
Alle voorbereiding wordt door SkyAfrica in overleg geregeld, goeie briefings, een check ride en off you go. Kalahari, Okavanga delta, Namibische woestijn, Atlantische kust, Fish River Canyon, Kimberley diamant mijn en terug naar Brakpan. Dat smaakte naar meer.
Alweer in Friedrichshafen maken we kennis met Zandspruit. We besluiten een visite aan dit project te combineren in onze volgende Afrikareis, Zimbabwe, met een PA32 deze keer rechtsom. Bulawayo, Wankie Park, Victoria Falls, Zambesi River Gorge, Lake Kariba, Eastern Highlands, in veertien dagen. Echt honderden olifanten gezien en alles wat daar omheen leeft. We zien ook de immense vernielingen die door deze beesten worden aangericht om de droogte te kunnen overleven. Geheel gesloopte 1000 jaar oude baobabs omdat er nog wat vocht in de bomen zit. De natuur uit balans. Maar wat een avontuur in een nog ongerept vakantieland.
Als we via Polokwane Zuid Afrika terug binnenvliegen gaan we die dag door naar de Zandspruit Estate. We landen op een keurig verhard 1000 meter baantje, blijven er vier dagen en nemen dan een besluit. Hier komt ons vakantiehuis, met hangaar. De Zandspruit Bush and Aero Estate ligt west abeam Hoedspruit, een wildwest stadje met alles wat je nodig hebt om van het leven te genieten. En dat op de stoep van het wereldberoemde Krugerpark. We schrijven begin 2015.
Vandaag is het 9 augustus 2016.
Het huis staat er, de hangaar is nog leeg. We zijn wèl met twee vliegtuigen onderweg om die te vullen. Maar dat is een ander verhaal.
Vanuit Agadir, Marokko,
Marcel Nijdam in de Speed Canard D-ENWG
Charlot Engels, vliegt Commander 114B D-EZWG
Klik op onderstaande link: