23 Augustus. 23:19u
Vandaag op dezelfde manier begonnen als gister, alleen met een dag meer ervaring en een beetje minder goed weer.
Maar het lukte allemaal, betalen van de tweede dag parkeergeld kostte gewoon wéér drie kwartier, echt waar! Maar ik ben weggelopen en heb intussen meteo opgehaald en vliegplan goedgekeurd gekregen en geconformeerd dat echt alles betaald was! We hadden alleen nog steeds de klaring voor de Eend, niet, maar waren vol goede moed dat dit wel in de loop van de ochtend door zou komen.
Wij instappen, "Start-up" vragen aan de verkeersleiding, komt er een mevrouw aanlopen in net zo'n mooi Afrikaans pakje als die meneer gisteren. Die meneer die dat trillende onderlipje kreeg na mijn aanpak. Ze had hetzelfde boekje met carbonpapier bij zich als haar collega gister. Mijn haren gingen overeind staan. Ze kwam op me af en ja hoor, ze wilde dat ik de ANAC nog betaalde. Ik heb haar, echt waar, zònder één boos woord, maar met een klein beetje stemverheffing in gebroken Frans uitgelegd dat haar baas met de stropdas gister had gezegd dat wij niet hoefden betalen, dus dat ze maar naar hem toe moest gaan. (400.000 CFA, dat is 600 euro! ). Ze droop af, en wij gingen weg. Pfffffft. 😝😌😋
Vliegen was niet zo mooi als afgelopen dagen, er wordt hier erg veel gebrand met veel rook en dat geeft zoveel luchtverontreiniging dat het zicht niet zo goed wordt. Maar nog altijd wel vijf kilometer, maar dat is niet interessant om foto's te maken. We besloten maar om de rechte lijn te volgen i.p.v. de toerist uit te hangen, het was toch niet zo mooi om te bekijken met dit matige zicht. Maar dáár waar we volgens onze navigatie apparatuur de grote Congo-rivier moesten zien, zagen we eigenlijk alleen maar heuvels en gras en dor land en in de dalen wat bomen en meer groen. Tja, het is natuurlijk einde van de droge tijd, ze hebben al een beetje regen gehad, het kan weliswaar elke dag losbarsten hier, maar er zitten enige maanden droogte op. Daarom is alles zo dor natuurlijk en zien we de rivier niet. Maar dan nog, ook geen bedding. De Zandspruit staat ook tien tot elf maanden per jaar droog, maar die kan je wel heel goed herkennen. Misschien is de Congo alleen maar heel breed hier en daar, maar wegens weinig hoogteverschil daar en ginds gewoon een klein stroompje? Het kan bijna niet anders.
Brengt me trouwens op de rode wegen: van drie kanten gehoord dat het ijzeroxide is, Fe2O3 oftewel roest. Rudi uit Suriname vertelde dat de zandwegen daar een soort van bedekt worden met de restanten van de bauxiet winning, grond die rijk is aan ijzer, maar niet zodanig rijk dat winning ervan loont. Hoe meer ijzer erin zit, des te roder. En stoffig, zo fijn stoffig dat het overal in door dringt. En als het regent glad als ijzel is. Monique vertelde dat als regenwoud gekapt wordt, de (feitelijk) zeer dunne aanwezige humuslaag door de regen uitspoelt, alle goede vruchtbare mineralen eruit, en er eigenlijk alleen een beetje ijzerhoudende grond overblijft - net zo rood dus. En Eelco vertelde gewoon dat het ijzeroxide, roest dus, was.
Maar de heuveltjes waren weer iets nieuws, dat hadden we nog niet zo gezien. Hobbitlandschap met bossen in de dalen. Niet dat we veel gezien hebben deze trip; wegens de wolken veel daarboven gevlogen, en er in. Leuk coördineren onderling als je elkaar niet ziet door de wolken (dat is echt dichte mist, twintig meter zicht of zo). We zijn er met onze ervaring en achtergrond met plezier mee bezig en genieten. Beetje gek zijn we, ja hoor, dat weten we. Maar we vliegen met het volste vertrouwen elkaar niet per ongeluk uit de lucht te vliegen (op elkaar te botsen) op een beetje verschillende hoogte, als het nodig is een beetje verschillende koers, en een beetje verschillende afstand tot het volgende waypoint. Steeds aan elkaar doorgeven, gaat heel goed.
Toen we uiteindelijk Brazzaville zagen bleek dat een stad in ontwikkeling te zijn, we zagen flatgebouwen in de buitenwijken gebouwd worden, we zagen grote wegen aangelegd worden. Later kregen we te horen dat Brazzaville de laatste drie jaar zó veranderd is dat je het bijna niet meer terugkent. En dat Eguitoriaal Guinee, zo klein als het is, een voorbeeld is voor vele Afrikaanse landen. Dat land schijnt de laatste tien jaar onherkenbaar veranderd te zijn in de richting van moderne wereld. We hoorden dat het steeds beter gaat met de regeringen, er vloeit steeds meer geld naar het volk en het land toe i.p.v. naar- en in de zakken van de leiders. En dat proces is dus in Brazzaville vanuit de lucht te herkennen.
Maar goed, vanaf Brazza, waar ze ons clearancenumber moesten weten voor Kinshasa, nog enkele mijlen naar die stad, kwestie van de Congo rivier oversteken die hier erg breed is. Nog twee rondjes draaien, holdings, om verkeersvliegtuigen voorrang te geven, en toen, na nog een keer vragen naar ons landingpermitnumber, mochten we landen.
En na de landing stònd er toch een ontvangst-commitee!
Tientallen mensen kwamen op ons af. En later nòg meer. En nòg meer. We zijn vandaag even vaak op de foto gezet als dat we minuten op het platform hebben gestaan. Niet normaal!
Want op het platform staan hebben we gedaan. Wéér een andere oorzaak van een vertraging voor ons. We hadden voor Kinshasa afhandeling besteld, omdat we haast hadden, we wilden door naar Luanda. Twee vluchten van rond de twee uur op een dag is niet zo'n punt, dat moet toch kunnen! We hadden twee vaten Avgas nodig, en dat moest gehaald worden. In de stad. In het weekend kon dat niet, begrepen we. Daarom hadden we onze vlucht gepland op maandag, gister Dat ging niet door. Maar dan verwacht je dat die twee vaten er nu gewoon staan!!!!! Nee, niet in Afrika. Gister mochten ze geen vaten halen voor vandaag. Vandaag was er echter een feestdag, en niemand werkte, dus ook geen Avgas te krijgen. Weten we nu. We hebben van 12 uur, onze landingstijd, tot 16:30 gewacht op de man met de vaten. Eerst nog met de hoop dat ze op tijd zouden zijn, we moesten om 14:30Z uiterlijk in de lucht zijn voor een landing in Luanda voor dat de zon onderging; daarna met alleen de hoop dat ze zouden komen, zodat we morgen, volledig voorbereid, zonder papierwinkel door Angola zouden kunnen en meteen door zouden kunnen vliegen naar Ondangwe in Namibië.
Helaas geen van beiden. Er was vandaag een feestdag, en er werd dus ècht niet gewerkt. Ook geen vaten Avgas geleverd.
Het wordt een beetje een saai verhaal hè? Van tegenslag naar tegenslag! Maar het is wel steeds weer wat anders! En we zijn in Kinshasa! Ik verveelde me vanmiddag natuurlijk, heb de logboeken ingevuld en ging weer even de statistieken bijwerken. Kwam tot de ontdekking dat we exact 10.000 km hebben afgelegd! Beurt nodig!
Nog 1500 nm te gaan, 2800 km ongeveer tot Zandspruit, maar wat veel belangrijker is, nog maar alleen Angola te gaan tot we in "normale" landen komen. Waar je niet met buikpijn een clearance moet afwachten. Waar je gewoon Avgas aan de pomp kunt tanken. Waar er gewoon alleen maar negertalen gesproken worden en ze óók Engels spreken. Niet die Franse gruwelpraktijken. Het is echt zo raar om de mensen in zoveel landen onderling Frans te horen spreken! Zo'n ontkenning van eigenheid! Hier vertellen ze met trots in dit grote land dat er vier talen zijn. Een land dat, als je het qua oppervlak met Europa vergelijkt, wel tien talen zou kunnen hebben. En die talen zijn allemaal oorspronkelijke Afrikaanse talen. Officieel is weliswaar Frans, maar Lingala, Kingwana (wat een dialect van Swahili is), Tshiluba en Kikongo zijn de meest gebruikte talen. Waarvan Swahili heel veel Arabische invloeden heeft (handel aan de Oostkust) en Kikongo en centraal Afrikaanse zeer uitgebreid gebezigde taal is.
Hartstikke interessant om mensen te ontmoeten die dat zo kunnen uitleggen.
We gaan ons maar eens een beetje neerleggen bij het feit dat we dit weekend niet ons doel kunnen bereiken. We zijn gepensioneerd, dat betekent dat we alle tijd aan ons hebben. Hier in deze Franse landen zitten we steeds met een deadline vanwege de clearance. Angola clearance is morgen nog geldig, overmorgen niet meer. Morgen krijgen we pas om tien, elf, twaalf uur onze brandstof, dus in een dag door naar Namibië gaat niet meer. Dat wordt dus weer slapen in Angola met dezelfde problemen. Weliswaar niet Frans maar Portugees, maar net zo min makkelijk. Dus als we een nachtje blijven slapen, moet wel onze clearance verlengd worden.
Onze clearance voor de Eend voor de landing en de start hier! In Kinshasa, is nog steeds niet binnen. Morgen is die van de Commander nog geldig, overmorgen niet meer. Als "ze" er over beginnen, zitten we wéér uren op een bureau en moeten we wéér een heleboel onzin met dikke bedragen betalen. Ooooooo....waren we maar in Namibië!!! 😊😀😄