12 Augustus. 21:22
Op dit moment van schrijven zit ik onder de vleugel van de Commander. We zijn om 7 uur opgestaan, om kwart over negen waren we op het vliegveld, gebracht door de jonge andere manager van het hotel, die ons met excuses deze morgen had verteld dat we Arabische hotel=vol prijzen voorgeschoteld hadden gekregen. De huidige prijs was de helft, dus we hebben toch nog voor een redelijke prijs geslapen en gegeten. Deze jongen was een leerzame chauffeur voor ons, hij studeerde in Tunesië Islamic Finanz, en legde uit dat hun manier van werken in 2008 ervoor gezorgd had dat de westerse wereld in een crisis dook, maar dat de Arabische wereld daar veel minder last van had gehad. In elk geval de Islamitische banken niet. Die hebben een ander systeem dan de Westerse banken, die mogen niet speculeren op luchtbellen bijvoorbeeld. Heel interessant, hij studeerde dit jaar af en ging dan door voor zijn PhD. Voor deze studie had hij al Engels gedaan, want hij heeft wel ideeën in het Westen te gaan werken met zijn kennis. 22 jaar, en behoorlijk ambitieus, leuk hoor! Hij liet ook duidelijk merken wars te zijn van de idioten die iedereen maar afslachten, de terroristen en al die domme lui. Dat had helemaal niets met Islam te maken, verzekerde hij uit overtuiging.
Het was een heel leuk gesprek.
Om kwart over tien waren we door de douane heen. Die waren vandaag heel vriendelijk, ze wachtten ons zelfs op! Weer allemaal formuliertjes invullen en een uitgebreide ondervraging of we nog moeilijkheden hadden gehad. Nee, hoezo? Helemaal niet, alleen maar aardige mensen hier, vinden we. Dat was blijkbaar bijzonder, want apart vroegen ze het uitgebreid aan mij en ook aan Marcel.
Maar toen moesten we nog een vliegplan indienen, en de vooruitzichten voor Bamako zijn vandaag niet zo goed, na 15:00, 16:00 barst het weer daar los, en dat gaat tropisch, 1000m in +TS met W/V var 25 gust 35.
Om in niet-vliegertermen te spreken ontzettend zwaar onweer met heel heftige vlagerige wind uit alle richtingen met uitschieters tot 70km/hr.
Bestemming veranderde in Kayes.
Betere vooruitzichten.
Maar toen moesten we ons landingsgeld nog betalen, dat was een hele moeilijke procedure, duurde een half uur, waarin de prijs opliep van 1 euro tot wel twaalf euro, maar dat hadden we natuurlijk niet dus werd het toch nog 20 euro. Waarbij we wel twee hele mooie printouts hebben gekregen, zo mooi heb ik ze nog niet gezien.
Ooi, inmiddels 11:30, wachten op transport naar het vliegtuig. Gister toch veel geld betaald voor handling. Dat vonden ze bij flightplanning ook stuitend, want Mauritanian Airways leverde ons helemaal niets, immers? Uiteindelijk kwam er een autootje, een echte, en wij naar het vliegtuig. "Maar regelen jullie wel brandstof? Avgas hebben we nodig!" Ja dat zou er aan komen. En ja hoor, we waren nog maar net of er kwam een truck aan met fuel. Helaas, Jet A1, dat kunnen wij niet gebruiken, dat is voor andere motoren. Oooooo, you need Avgas? Oooooo, dat kan alleen in fusten! Ja dat weten we, we hebben twee nodig! Prijs overeen gekomen, je moet dat cash betalen, en de wisselkoers is natuurlijk iets wat de vraag is, was allemaal goed.
Maar, die fusten (vaten) die stonden nog op het oude vliegveld! En dat ligt in de stad, waar we geslapen hebben, veertig kilometer verderop! En daar wachten we nu nog steeds op, onze jerrycans die ik in de schaduw had gezet van de staart van de Commander staan inmiddels in de volle zon, een paar schatten van mannetjes hebben ons inmiddels voorzien van vier flessen koud water, zeer welkom in de woestijn; onder de vleugel is het met de wind eronderdoor redelijk uit te houden.
Maar time is running out, het is inmiddels kwart over één, ik begin kriebels te krijgen dat we onze vrienden van de douane moeten gaan vertellen dat we alweer gaan genieten van deze mooie stad.
Vanuit de afwachtende houding, wordt vervolgd,
12 Augustus. 21:54
Tja, daar zitten we weer in het zelfde hotel!
Om kwart voor twee kwam de fueltruck, dit keer een Toyota Hilux met twee achterop gebonden vaten Avgas, mannetje helemaal trots, wij hartstikke blij, super. Hij vertelde dat het weekend was (is hier vrijdag en zaterdag) en dat hij hemel en aarde had moeten bewegen om het voor elkaar te krijgen, deze vaten achterop zijn auto. Bleek dat hij de baas was van de fuel afdeling hier.
Refuelen uit vaten als je gelukkig een slangetje bij je hebt (wel met opstart-kogeltje) is een langdurige kwestie. Communicerende vaten, hevelen, zwaartekracht en een handigheidje om de communicatie op gang te brengen. Klinkt eenvoudig, is het ook, maar een vat op een bakkie (Zuid Afrikaans voor pick up truck) staat op de yelfde hoogte als de vleugel van de Commander en de Eend. De bovenste helft van een vat gaat in twintig minuten in de ene vleugel van de Commander. 18 minuten voor de andere bovenste helft in de andere vleugel. Maar de overgebleven onderste helft gaat wel héél langzaam. Trukjes toegepast, houtblokken eronder, uiteindelijk maar eerst in de jerrycans gedaan en toen in de vleugel, dat ging sneller. In anderhalf uur hadden we onze vliegtuigen getankt, na aftrek van de wachttijd op de vaten!
Maar ja, toen was het echt veel te laat om te vertrekken, en dan zou het Kayes worden ipv Bamako, dat ligt iets dichter bij, zo niet ìn politiek risicogebied, dus niet echt aanlokkelijk om risico voor te nemen.
Morgen vroeg op, we zijn er klaar voor.
Het fuelmannetje heeft ons heel lief langs de immigration geleid, want we hadden natuurlijk ons stempeltje Mauretanië UIT al in ons paspoort, en dat is iets dat natuurlijk tot moeilijkheden leidt. Toch botste het ondanks al zijn geduldige uitleg, want deze mensen accepteerden niet dat wij alleen een nummer hadden. We moesten òf een visum hebben, wat niet hoeft vinden wij, òf we moesten een general declaration hebben, maar dat hoeft ook niet volgens ons, want dat is alleen voor crew met passagiers en vracht. Hij snapte er niets van toen hij verveeld in ons paspoort keek en zag dat we gisteren wèl een stempel hadden gekregen! Maar met de verzekering dat we morgenochtend ons paspoort meteen weer terugkrijgen, behield hij ze. 😟😟Vind ik altijd het meest verschrikkelijke wat je kunt doen, je paspoort inleveren in een vreemd land..... Doodeng. Maar wat was dat ook alweer? Heter vuren?
Maar hetzelfde fuelmannetje, hij is echt een schat, heeft ons naar het hotel teruggebracht waar we gister zaten. Ditmaal met twee lege vaten Avgas achterop het bakkie gebonden! En zoeken naar dat hotel, door alle mooie wijken van Nouakchott heen, Libische ambassade, Turkse Ambassade, Egyptische Ambassade, Franse Ambassade...nee, niet in zo'n dure wijk, ons hotel, iets goedkoper, meer bij het voetbalstadion in de buurt! Leuk hoor, een toer door zo'n woestijnstad. Maar nu zitten we weer aan ons alcoholvrij biertje, gister was het Bavaria 0,0, dat is ongeveer net zo zoet als Coca Cola, nu aan een lokaal limonadetje, Barbican, en we moeten allebei zeggen dat het best smaakt.
Wel een detox-beurt deze reis! 😓😓😂😂😂 Goed voor ons! Ik hoor het je zeggen!
Veel liefs weer, hartelijke groeten, morgen worden we om 06:00 door het fuelmannetje weer opgehaald. Streven is om om 08:00 te starten.