1-2 Sept. - Charlot en Marcel Afrika

Na 24 vluchten, 58 uur en 38 minuten vliegen, waarin we 7473 nm oftewel 13.840 km hebben afgelegd, zijn we er in 32 dagen in geslaagd de grootste snag die we nog hadden bij de oplevering van ons nieuwe huis, enkele maanden geleden, op te lossen:

ER STAAN EINDELIJK VLIEGTUIGEN IN DE HANGAR!!!

Na de mooiste vlucht van allemaal, wat is Zuid Afrika toch schitterend, kwamen we bij Mariepskop, dat is de hoogste berg hier in de buurt, en we hoorden over de radio (contact met Hoedspruit, die hadden ons op de radar) dat Martin net opriep om te vertellen dat hij ging vliegen. Wij hadden al tegen de mevrouw van de verkeersleiding gezegd dat we op weg waren naar Zandspruit, en dat we opgewacht zouden worden door een vriendje. Ze begreep het volkomen, en gaf Martin vectors, richtingaanwijzingen, waar wij waren. Kwestie van 180° omdraaien en wij wisten waar hij zat, vonden hem en terwijl hij een wijde bocht maakte en wij een hele krappe, konden bij hem opjoinen. Marcel links achter en ik rechtsachter hem. Voor Martin was het de eerste keer dat hij formatie vloog, we hadden hem verteld welke snelheid hij moest aanhouden en van te voren aan ons zeggen dat hij ging draaien of dalen of klimmen, hij deed dat allemaal perfect en ons plannetje voor een minishow verliep vlekkeloos. Wat is dat verschrikkelijk leuk, om in de lucht al opgehaald en verwelkomd te worden!!!!!! Dat maakt toch niemand mee!

Yvonne stond alles te filmen en streamde live op de Facebook pagina van Zandspruit, dus je kunt daar zien hoe het er allemaal uitzag.

Het was nog even spannend omdat vlak vóór de landing van Marcel er een nyala op de baan liep, maar die besloot toch terug te gaan naar zijn vriendje en maakte plaats voor Marcel.

Ik stond inmiddels met de Commander al op ons eigen platform, binnen gemarshalled door Gerrit Jan, uitgestapt, geknuffeld, champagne in de hand! Er stond een prachtig traditioneel geklede groep dansers klaar! Er hingen vlaggen, welkom-posters en kaarten, er waren wel veertig of vijftig mensen die ons welkom heetten! Gauw de Commander in haar nieuwe huis getrokken, om ruimte te maken voor Marcel, maar Gerrit Jan liet Marcel met de Eend op de taxitrack stoppen, om daar hetzelfde ritueel mee te maken als ik zo even had gehad. Wàt een feest!

Al gauw begon de band te spelen en te dansen en te zingen, een heel mooie show kregen we, moesten op een gegeven moment nog even meedansen, leuk!

En intussen was er champagne, wijn, bier, sapjes, water en heerlijke hapjes die op een geweldige manier klaargemaakt waren! Super georganiseerd, dank je wel Sue en allen die je meegeholpen hebben!

Toen de band vertrokken was, zorgde Gerrit Jan voor muziek en maakte een vuurtje aan in onze Doma. Toen gingen we eindelijk eens in ons huis kijken! We waren er al uren, maar al die tijd op het platform gebleven!

Fantastisch, alles verzorgd, schoon, bedden opgemaakt, echt heerlijk thuis komen!

Nog een paar uur bij het vuurtje gezeten, Gerrit Jan en Lorraine gingen als laatsten weg na nog even een beetje rustig napraten.

En toen waren we alleen met z'n tweetjes! We hebben ons best gedaan bij de laatste warmte van het vuurtje onder een schitterende sterrenhemel om ons te realiseren wat er allemaal gebeurd was en dat we in ons eigen bedje gingen slapen na een weldadige eigen douche beurt, met onze vliegtuigen in hun nieuwe huis op minder dan een minuut lopen van ons vandaan! Maar dat lukte nog niet, dat realiseren. Dat is een gevoel dat waarschijnlijk langzaam moet inzinken.

We hebben in elk geval heerlijk geslapen, vanmorgen heerlijk buiten gedoucht, en we zijn blij en gelukkig en tevreden en vrolijk en hebben een klein beetje duffe kop van alle wijn gisteravond!