24 Augustus. 11:47
Nieuwe dag, nieuwe kansen. Leuke vefgissing over gister. Het bleek geen feestdag te zijn maar een algemene staking. Nou ja, als iedereen staakt is het ook feest zullen we maar zeggen😄😂
Enfin, we hebben nog een paar dagen te gaan, we zijn benieuwd wat die weer voor avonturen opleveren. Op moment van schrijven zitten we in de Hotellobby te wachten op ons transport naar het vliegveld. Zou er om negen uur zijn, nu is het kwart voor tien. Maar eens gebeld. Een onverstaanbaar verhaal over Avgas Avgas Avgas, maar wanneer kom je ons dan halen? "In less than two hours." Was het antwoord.
😳😔
Kijk, dit is Afrika. Zo'n antwoord krijg je alleen op dit continent.
Maar we moeten ons dus inderdaad wederom zorgen gaan maken of we het halen, we moeten om 15:20 lokaal in de lucht zijn anders halen we Luanda niet voor zonsondergang. Want een onduidelijk verhaal over Avgas is voor ons een verhaal dat iets heeft van "het lukt hier niet, maar we doen er wel wat aan, maar òf het lukt, zien we morgen wel".
Nou ja, dat doen wij dan ook maar. Vol vertrouwen afwachten dat het goed komt, meer kunnen we niet doen. En als het niet goedkomt, dan staan we hier nog een dag. Wie weet hebben we dan wèl de klaring voor de Eend binnen!😂😂😂
Omdat ik me nu zit te vervelen, ga ik jullie ook maar even vervelen met de statistieken😄
Tot nu toe 17 vluchten gemaakt, La Axarquiá naar Granada blijft de medaille voor het kortste vluchtje dragen, en Laayoune naar Nouakchott die voor de langste.
Totaal vlieguren nu 42:40 en totaal (nautische)mijlen 5400. Dat levert een gemiddelde van 126 kts aan snelheid op, en dat betekent dat we gemiddeld een hele knoop wind in de rug hebben gehad. Je zult het stuk moeten zeilen!! Dan doe je er langer over!
Nog even over de Afrikaanse steden en de opmerkingen dat het geld langzamerhand toch naar de landen en het volk gaat. In Bamako was het echt arm. De gemiddelde leeftijd van de auto's was minstens 20 jaar, maar het zou ook nog ouder kunnen zijn. Nou is Mali natuurlijk een land met gigantische problemen en een van de armste landen ter wereld. Daarna gingen we naar Abidjan, wat een grote havenstad is. Inkomsten dus. De gemiddelde leeftijd van auto's was niet echt jong, maar niet zo opvallend oud en vies als in Bamako. Een jaar of tien of zo. We zijn daar in een winkelcentrum geweest, helemaal overdekt en met moderne winkels, gigantische supermarkt en Nike shop en dat soort moderne zaken. De stoepranden waren strak en de stad was wat schoner, minder stoffig. Heeft natuurlijk ook met de omgeving te maken, maar straat schoonmaken was hier zeker iets waarvoor mensen aangenomen zijn. Cotonou hebben we niet zo goed kunnen bekijken, arriverend was het donker en het hotel was niet zo ver van het vliegveld. Maar toen Libreville, dat is veel rijker! Grote auto's, nieuwe auto's grote huizen met aangelegde tuinen langs de lange weg van vliegveld naar hotelletje, maar niet alleen langs de kustweg, ook op en rond het vliegveld waren de auto's behoorlijk nieuw en mooi.
Hier in Kinshasa, een gigantische stad met tien (10!) miljoen inwoners, is het weer een mengelmoes. Veel meer hoogbouw dan we tot nu toe hebben gezien, vijf verdiepingen, niet hoger. Veel nieuwe auto's op straat, maar ook heel veel heel oude bakkies, tot twee, drie meter hoogte opgestapeld met koopwaar, met een mager mannetje er bovenop en voorin mama met een paar kindjes naast papa de chauffeur.
Vanavond verder, hopelijk vanuit Luanda! Het weer onderweg ziet er goed uit, maar het intertropisch front ligt hier ècht op de drempel, zware buien liggen vlakbij, noordoost van hier. En wij moeten zuidwest, we willen maar al te graag door. Eenmaal in Luanda hebben we nog weken de tijd voor dat de regentijd begint.
Veel liefs en hartelijke groeten weer, vanuit de afwachtende houding in de hotellobby in het hotel in Kinshasa,
Om 21:01u
Om kwart over één zaten we eindelijk in de auto en middels een dodemansrit door het waanzinnige verkeer heen met Niki Lauda aan het stuur in iets meer dan een uur naar het vliegveld. denk je dat we soms gevaarlijk bezig zijn met vliegen? nou, dit was echt eng.
maar uit het feit dat ik schrijf kan je opmaken dat we nog leven. Afstand hotel vliegveld hemelsbreed 25 km, allemaal door de stad waar voetgangers oversteken , handkarren geduwd worden, brommertjes rijden, uitpuilende busjes rijden met twintig man op 12 plaatsen en nog drie aan de buitenkant en vracht los op het dak, en dan af en toe als er honderd meter vrij was optrekken tot maximum snelheid en weer boven op de rem omdat iemand toch voorrang nam.
Op het vliegveld was de Avgas er nog niet.
Er kwam twee uur later een auto met Avgas. Ja hoor, drie jaar oud. Maar wat moet je? We hebben een schone lap gepakt en om onze slang heen gebonden en tien liter erdoor heen laten stromen in een jerrycan. De schone doek was nog schoon, en we hebben het spul maar geaccepteerd. Morgen heel goed drainen. De pomp die ze zouden leveren was er natuurlijk niet, ze hadden een slang bij zich met de doorsnede van een aquariumslang.
Onze eigen slang gebruikt en ruim twee uur bezig geweest, waarbij de vent die de auto stuurde zo stom was als wat en eigenwijs en toen hij wegreed meteen de bocht om wilde en met zijn achterkant bijna de Commander vleugel ramde.
De mensen spreken echt alleen lokale talen en Frans. Erg lastig.
Maar het is gelukt en toen de on bijna onder was stonden onze vliegtuigen gereed. Getankt en de jerrycans weer aan boord. Wij vies. Hotel. Dat hotel van vannacht was ten eerste veel te ver en ten tweede veel te duur.
Iets dichterbij, graag.
Nu zitten we op zeven kilometer afstand van het vliegveld in een hotel wat je niet wilt weten, de watertoevoer is kapot en niet te repareren, we hebben drie emmers water gekregen. Het alternatief was weer naar het andere hotel, en het verkeer staat vast, dat had twee uur of meer geduurd en morgenochtend weer. En we willen WEG hier. WEG! WEG! WEG!!!!!
Dus om half acht afgesproken dat ze ons komen halen, ik moet het nog zien. We willen zo heel heel graag morgen Angola slapen overslaan!!!! Niet nog eens dit. Maar dan moeten we op tijd weg!
Duim alsjeblieft voor ons dat het lukt!
Eerst maar even een lap over ons gezicht halen, wat eten en proberen de nacht slapend door te brengen. Gelukkig hebben we geen diaree, brr, met een emmertje, moet ik niet aan denken!
Gosh, ik draag sinds mijn pensioen weer eens de KLM overhemden, die had Tjeerd nog voor ons, maar ik heb ze nog nooit zó vuil en stinkend gedragen! BRRRRRR!