26 Augustus. 06:38u
Groter verschil kan je niet meemaken. Vandaag aangekomen in Benguela, Angola. We zagen er tegen op, nòg een nacht in een land dat niet zo makkelijk is, maar wat we na de landing meegemaakt hebben....
Laten we bij het begin beginnen. Vanmorgen opgestaan en er was zowaar een straaltje water uit de kraan, eventjes. Daarna weer niets. Om zeven uur zou ons ontbijt gebracht worden, kwart over zeven nog niets, naar beneden gelopen, gevraagd, vijf voor half acht kwam het. Om half acht zouden we opgehaald worden. Niet dus. Om acht uur kwam er iemand, maar die kon ons niet meenemen, en hij had ook de rekening niet van het hele gebeuren, fuel, afhandeling, niets.
Potverdikkie, wij willen weg, we willen naar het vliegveld. Een hoop te doen voor ons vertrek, dus onze afhandelaars moeten wèl meewerken. Om kwart over acht arriveerde ons vervoer. Nou, duidelijk dat gaat hem dus niet worden vandaag. Namibië gaat niet meer lukken. Gewoon zo ver mogelijk vliegen in Angola, maar dat wordt wel slapen daar. We hebben dus een airport of entry nodig, met Customs en Immigration. Verste: Benguela. Clearance? Nou, om eerlijk te zijn, bekijk het maar. Hier weg is de eerste prioriteit. We hebben clearance voor Angola, of het nu Luanda wordt of Benguela, we kletsen ons er wel doorheen.
Zo gezegd zo gedaan.
Na een gelukkig niet zo enge autotrip als gister (het gevaarlijkste deel hoefden we vanwege de locatie van het hotel niet af te leggen) kwamen we op het vliegveld.
Vliegplan ingediend, meteo gehaald, we gaan nu echt uít de zone van de regens!!! Dáár is het mooi weer, eindelijk! Geen risico meer wat het weer betreft.
Paspoorten gestempeld, ja we kunnen weg uit deze vieze bestemming!
Nog even afrekenen met de mannen van de afhandeling.
Toen had ik even weer een set klompen nodig om te kunnen laten breken.
Ze vroegen schaamteloos per vliegtuig 800 euro afhandelingskosten, terwijl wij afhandeling besteld hadden om in twee uur klaar te zijn, alleen en alleen dáárvoor, en we er nu twee dagen over hadden gedaan! Malle Henkie betaalt dat, maar Lotje niet. En Marcel is het daar helemaal mee eens.
Sodemieter op. Ik weer kwaad.
En de vaten brandstof, terwijl ze drie jaar oud waren, waren ook nog even in prijs gestegen, van absurd belachelijk duur tot absurd belachelijk duur in het kwadraat. En daar bovenop kwam nog een rekening van de luchthaven, ook absurd, duurder dan Schiphol. Veel duurder en daar weer bovenop kwam dat wij het bureautje nog eens moesten betalen voor de landing ?????
Opzouten.
Telefoon.
Baas van het bureautje. Of we problemen hadden. Ja duidelijk. Uitgelegd. Na de uitleg had hij een vraag.
Weer klompen die moesten breken. Ik had hem de problemen, echt waar, heel rustig uitgelegd. Maar na mijn uitleg vroeg hij wie ik was!!!! Dat vroeg hij!!! Dus ik stelde eerst maar eens een tegenvraag, wie ik aan de lijn had. Nou, de baas van ons bureautje. Nou mooi, ik was Charlot Engels. Wie? Aha!! Monsieur Charlotte! NOOOO I am not a man!!!!
Grrrrrrr.
Na tien minuten discussie heb ik hem verteld dat hij de rekening maar moest opsturen, dat we uiteraard betalen wat betaald moet worden, maar we betalen niet wat al betaald is, we betalen niet boven de afgesproken prijs, en we betalen niet voor niet geleverde service. Begon hij bijna te huilen aan de andere kant! Ik zal jullie de onzin besparen die hij uitkraamde, hij stuurt gewoon de rekening, ik heb Marcel een kus gegeven, en werkelijk een kus genómen van hem, even energie, die had ik nodig!!! Via de handradio "start up" gevraagd en gekregen.
Met een ontzettend boos gezicht ben ik in de Commander gestapt, heb de deur dicht gedaan en ben aan mijn checklist begonnen. Ze dropen af. We zijn gestart. En de muziek wordt echt steeds mooier, zo mooi als vandaag heb ik het nog niet gehoord: "Cleared for take off runway 24, wind 240, 8 kts, call me left turn out."
Wat een muziek! Top één aller tijden!
Het weer was niet zo mooi, het zicht was net drie, vier kilometer, maar wat kon ons dat schelen! We waren weg uit dit ontzettende oord! Het stinkt er, de kisten zijn vies! VIES! Brrrrr. Zwart, vet, rubber, zand, rook, gruwel, zo vies.
Vies hotel, gelukkig wel goed geslapen, gelukkig geen jeuk, maar we stinken wel!
Lange vlucht, over dezelfde gekke kale heuvels als eergisteren. We discussieerden erover, volgens mij zijn de kale vlaktes kaal door de mensen, kappen en branden, Marcel denkt dat het natuurlijke kale heuvels zijn. Maar het feit dat alle dalen met bos begroeid zijn, en dat we zuidelijker weer boven tropisch regenwoud vlogen, sterkt mij in mijn gedachten. We zagen zóveel brandjes onderweg! En zoveel bruine bomen aan de rand van stukjes regenwoud!
Maar naast deze discussie genoten we gewoon van het vliegen, we hadden geen radiocontact met de grond, heerlijk rustig, lekker alleen met elkaar. Een beetje tot rust komen na de Kinshasa ellende.
Richting de kust gevlogen, ten zuiden van Luanda, geprobeerd de verkeersleiding van Luanda te bereiken via de radio, maar we waren net buiten bereik. Out of range. Daarna weer als vanouds een stukje langs de kust gevlogen! Afrika links, Oceaan rechts, lijntje volgen!
Weer helemaal op de lijn, weer helemaal gelukkig, weer alles in de hand. Pfffft!
Ten noorden van Benguela liggen twee andere vliegvelden, hun netjes opgeroepen als eerste contact na een paar uur, en toen uiteindelijk, op een paar minuutjes uit, Benguela aan de lijn. Dikke paniek! We MOESTEN eerst Luanda oproepen!!! Die maakten zich zorgen! ......nou, ja, goed, maar dat gaat niet, die zijn out of range.....nou, dan MOESTEN we eerst een van de velden oproepen die we net hadden gehad.....is goed, maar ik zit nu op downwind voor baan 32, is dat okay?......yes, yes, cleared to land, but you have to call Luanda on 129.3.....
Marcel tussendoor, op onze kletsfrequentie: hee, welke frequentie zit jij nu?
....Yes, I will call Luanda after landing, via Telephone.
Mars, op de 118.7
....turning final, confirm cleared to land....
Affirmative, cleared to land, but you must call Luanda, you must call Catumbela, you must call ....
...roger, cleared to land...
En toen tijdens de landing:
How many persons are onboard?
..just one
Confirm one one?
....
Geweldig.
Weer helemaal een goed humeur. Wat een leuk land. Wàt een leuke mensen! Er komt een vliegtuig!!!!! Wouw!!!! Dan moeten we alle procedures van stal halen die we hebben!
Na de landing kwam de torencontroller naar beneden, was een man die net zo groot was als ik, dat doet mij altijd smelten, en hij was de enige die Engels sprak tussen een handvol mensen van douane en politie. Handen geschud, namen uitgewisseld, leuk, gezellig, hij moest wat details weten, wanneer we gestart waren, wanner we over de grens gekomen waren, die details gaven we hem en alles was goed. Overvlieg en landingsvergunning? Helemaal niet naar gevraagd. We moeten gewoon voor de landing en het parkeren betalen, verder niet. Heerlijk.
We hebben het intertropisch front nu echt achter ons!
We hebben de Franse taalgebieden nu echt achter ons! Niet dat we Portugees spreken, maar dat heeft zijn charme. Lieve mensen die willen communiceren praten ook met de handen en begrijpen elkaar.
De torencontroller heeft iemand geregeld die ons naar een hotelletje heeft gebracht, we hebben met hem een biertje gedronken en inmiddels al gegeten, we hebben door het stadje gereden en ontdekt dat dit, Benguela in Angola, nooit van gehoord, voor ons de eerste plaats in Afrika is die schoon is. Echt. Een prachtige plaats, mooie huizen, mooie straten, geasfalteerd, keurig, netjes, rustig verkeer, geweldig!! Een verademing!!
We hebben na de landing de kisten uit de jerrycans ge-refueled, morgen vliegplan indienen en op naar Ondangwe in Namibië, een vluchtje van 2,5 uur. Hoog terrein, 8000 voet vliegen, Ondangwe ligt op 5000 voet. Nu krijgen we met vliegen te maken, uitrekenen hoe zwaar we kunnen starten onder deze omstandigheden.
Wàt een relief na al die red-tape-crab!
Veel liefs, en natuurlijk de hartelijke groeten van een stel opgeluchte, vrolijke avonturiers,